Perikelen van een niet-zo-ochtendmens

Soms heb je van die ochtenden: rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. En dat vijf keer.

Op mijn werkdagen (drie dagen per week) sta ik extra vroeg op om alvast een paar dingen voor te bereiden voor het avondeten. Zo ook het plan voor vandaag: aardappelen en worteltjes schillen in de vroege uurtjes. Zodat ik, als Diego wakker word, gezellig met hem kan ontbijten zoals altijd (= heel belangrijk voor mij! )

Normaal verloopt dit plan vlekkeloos en zit ik ‘s morgens met kleine oogjes aan de keukentafel groenten te snijden. Vandaag had zoonlief iets anders in petto: lekker méé wakker worden met mama, kleine ochtendvogel. Dus zo kwam het dat ik, tegen al mijn principes in , aardappelen zat te schillen tijdens het ontbijt. Maarja, het was dat, of vanavond een hongerige (lees: met zijn lippen smakkende) peuter aan mijn been hebben hangen.  En hem zal het niet boeien, of mama nu bezig is of niet, want hij was te druk bezig met Bumba kijken (ook al tegen mijn principes zó vroeg op de ochtend, maar hé, ik moest inventief zijn deze ochtend) en broodkruimels en melk op de grond knoeien.

Dan. Het wassen-aankleden-tandepoetsen-ritueel. Daar had meneer  op z’n zachtst gezegd niet zo een zin in. Trappelen, stampen of gewoon lachend weglopen als ik hem op wou nemen. Het hielp ook niet echt dat hij gisteren net de werkbank van Cars cadeau had gekregen, want dat was natuurlijk veeuul interessanter ( en geef hem eens ongelijk).

Een half uur later stonden mijn haren recht overeind, was zoon aangekleed (maar zag ik her en der nog wel een stuk ondergoed boven zijn broek uitkomen) en kon ik aan mezelf beginnen. Dat was ook nog niet zo’n makkelijke taak. ‘Mama, mama, mama, mama, mama! Mamaaaaaaaa! Mama…. Mama?’ Boodschap duidelijk. Half mezelf klaarmakend en half mijn peutertje vermakend, stond ik in de badkamer. Is ook een talent, natuurlijk.

Tafel opruimen , grond poetsen, ontplofte living op orde brengen. Vlug even een tas koffie drinken en vertrekken. Snel snel koffie, melk, suiker. En toen, voor ik het kon tegenhouden: KLINGELING! Koffietas inclusief inhoud verspreid over de grond (ja, ik ben een wandelend cliché). Aaarrghh. Wat een ochtend!

Maar dan kijk ik om, zie zoontje op de grond zitten met wasco’s en zie dat hij effectief IN zijn kleurboek aan het kleuren is en niet op de grond. En ik ben de aardappelen, het drama-ochtend-ritueel en de scherven en koffie even vergeten.

Wat een flinke jongen, die lieve schat van mij.