woensdag 30 januari 2013

Mijn gedachte zijn bij je, mijn vriend!

Een column van bijna vier jaar geleden, maar na al die tijd is er niks veranderd. Je bent nog steeds de beste vriend die iemand zich kan wensen. De goedheid zelve. Word snel beter, mijn lieve, sterke vriend!

Ken je van die mensen die proberen je hart en ziel over hoop te halen en die dat na enige moeite ook nog lukken? Of van die kwallen die zich groter voordoen dan ze zijn en zo jouw zelfvertrouwen tot de diepte laten kelderen?
Je bent voor hun een makkelijke prooi omdat je misschien naïef genoeg bent om hen te laten doen ofwel hen hun gangetje laat gaan omdat je jezelf –wederom door hen- te min voelt om iets ertegen in te brengen. Je bent een vogel voor de kat – tenminste, als je niemand hebt die je er bovenop helpt. Want ook zijn er – en moge we God danken daarvoor – mensen die enkel het goede in je zien. Die je steunen door met over alles met je te praten, zowel preventief als genezend. Maar vooral mensen die het kenmerk ‘Kwaliteit boven kwantiteit’ begrijpen en beamen.
Wat zou je beginnen zonder deze mensen? Jezelf zo laten afbreken dat je uiteindelijk omgetoverd ben tot een hoopje as? Juist.
Waar wil ik nu naartoe, is de vraag misschien? Wel, hetgeen ik hiermee wil bereiken is dat ik een door de hemel gestuurde persoon wil bedanken. Bedanken voor het er voor me zijn, voor het eerlijk zijn tegen me, voor de steunende en bezorgde gesprekken, voor het feit dat ik altijd en over wat dan ook met hem kan praten, voor...
Nu ja, om het kort te zeggen: Ik wil hem bedanken voor het zijn wie hij is. En ik mag het misschien niet vaak tegen hem zeggen, maar ik hou van hem zoals een moeder van haar kind houdt, als een vogel die zoveel van haar kuikentjes houdt dat ze bereid is om het land te doorkruisen, op zoek naar een wormpje zodat haar lievelingetjes overleven in deze boze wereld.
Grenzeloos houden van dus, op zo’n oprechte vriendschappelijke manier dat we beide zeker weten dat het door niemand kan gebroken worden. En hij mag dan misschien als ‘Serge Nachtwinkel’ in mijn contactenlijst staan, iets wat niet best vriendachtig klinkt,
maar hij blijft voor mij echter de jongen die ik leerde kennen in deze winkel, de avond van mijn verjaardag, toen ik hem een flesopener ging vragen. Het feit dat hij me die daadwerkelijk gaf en dat de opener de volgende dag netjes teruggebracht is geworden door mij, terwijl hij dat allang vergeten was, is voor mij een bewijs dat de fundering toen al gelegd was.
En die fundering is door de tijd heen sterker en sterker geworden, door (euforische) ups en (dramatische) down,s zodat ik nu met heel mijn hart kan zeggen dat hij de beste vriend is die iemand zich maar kan voorstellen. Mìjn beste vriend. Inderdaad, alleen van mij.

1 opmerking: