woensdag 3 juli 2013

Dierenonding

Ooit vond ik het een geweldig ding, de driewieler die Diego voor zijn eerste verjaardag kreeg. Eentje met een duwstang, off course, zodat hij apetrots in zijn fietsje kon zitten terwijl mama het ding vooruit duwde. Eentje die dierengeluidjes maakte, bovenal, waardoor Diego meer met de knopjes bezig was dan met doorhebben dat hij überhaupt vooruit geduwd werd.

Maar goed, zo rond de herfst leken de dieren zich klaar te maken voor hun winterslaap, want geluidjes maakte ze nog maar soms, als je maar hard genoeg op de knopjes duwde zodat ze even wakker werden. Tegen de winter waren ze in diepe slaap, geen geluid meer uit te krijgen.

Maar nu... De zon komt (heel af en toe, maar toch) piepen, dus besloten de beesten uit hun kot te komen. En hoe! Diego´s fiets is een eigen leven gaan leiden. Waardoor we nu, elke keer we ons terras oplopen, een kakafonie van waf wafs, miauws, boes en bééhs horen. Continu! Allemaal door elkaar. En vooral heel ongeduldig om elkaar maar te kunnen overstemmen. Ohja, en vergeet ook niet de deuntjes van ´Hoedje van papier´ en ´Twee emmertjes water halen´.

En het ergste van alles: de batterijen van dat onding zitten onder een of andere miserabele stang die vastzit aan een nog miserabeler blauw... ding!
Ik ga het ding straks maar eens over het balkon gooien. Of in het zwembad. Of ik kom gewoon niet meer buiten. Zal vast niet zo lastig zijn met onze prachtige zomer.

2 opmerkingen: