´Levves boke smeren´, ´levves licht aandoen´ , ´levves trap´, ´levves tafel poetsen´, ´levves aankleden´ en ´levves wassen´. Laten we allemaal toe, sommigen mits een beetje hulp. ´t Is immers een grote jongen aan´t worden, die knul van mij. En grote jongens kunnen dat allemaal zélf.
Grote jongens hoeven ook niet meer naar de kinderopvang, die gaan binnenkort al naar de grote kleuterschool. En zo studeerde Diego gisteren cum laude af aan de creche, waar hij meer dan een jaar (soms dik tegen zijn goesting) vertoefde. Zo onsupermama-achtig als ik ben, dacht ik er pas donderdagavond aan dat ik nog geen afscheidstraktatietjes had. Zo supermama-achtig als ik dan ben, begon ik om 22u30 nog aan 30 ´loveboats´ met spekkies op een zee van playmais. Om 01u00 ´s nachts was ik klaar. Van nachtelijk gekkenwerk gesproken. Maar het resultaat mag er zijn (de fotokwaliteit daarentegen...)
.jpg)
En natuurlijk kreeg Diego de dag erop nog een afstudeerkroontje á la mama.
.JPG)
Zijn gezichtsuitdrukking is een rechtstreekse uiting van zijn ongenoegen over het kroontje. Hij gooide het na de foto dan ook meedogenloos in de hoek. ´Kroon NIET, levves wegdoen´. Oké.
En om zijn grote jongens-fase mooi af te sluiten, besloot hij gisteravond in zijn uppie bij nonno en nonna te gaan logeren. Hij pakte een paar knuffels bij elkaar, ging zijn laarsjes halen en verkondigde ´mama, Diego nonno zetel sjape´. Hij polste eens voorzichtig of ik ook niet mee wilde, maar het maakte hem ook niet veel uit toen ik ´nee´ zei. En zo geschiedde. Diego, die grote man, ging bij nonno en nonna slapen. Maar vertelde me vandaag wel dat hij nu bij mama zou blijven. ´Mama thuis blijven, Diego bij jou´.
En nu, nu heeft hij de strijd tegen het grootzijn opgegeven. Na een hele tijd zonder middagdutje ligt hij nu onder zeil op de zetel. ´t Is vermoeiend hoor, zo´n grote jongen zijn. Voor Diego, maar ook voor mama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten