Diego´s verjaardag is geen klein, intiem partijtje, maar een heus feest met partytent en springkasteel.
Sinterklaas brengt niet een paar cadeautjes, maar héél véél cadeautjes bij mama en papa, nonno en nonna, opa en oma en meter. Het kan niet op!
Kerstmis zou voor ons dus ook geen Kerstmis zijn zonder vele pakjes onder de boom (ik tel er op dit moment 17, waaronder 5 niet voor Diego. En dat zijn dan nog enkel onze cadeautjes. En het is nog láng geen kerst).
Toen de eerste pakjes onder de boom lagen, liep Diego er meteen op af. Was te verwachten natuurlijk.
´Die mag je binnenkort opendoen schat, met Kerst. Nu mag je wel al eens voelen.´ Weet hij veel wanneer Kerst is, voor hetzelfde geld liggen die cadeautjes daar binnen een jaar nog. Maar goed, hij ging akkoord en voelde voorzichtig aan de pakjes.
´Is dat boek?´ vroeg hij. Shit, dacht ik, maar zei ik niet, dat was inderdaad een boek.
´Weet ik niet, schat, de Kerstman heeft de cadeautjes gekozen.´
Gefrustreerd door zijn onwetendheid en het verbod van mama om de cadeautjes open te maken, probeerde hij me om de tuin te leiden.
´Mama, ga u aankleden.´
´En dan gaat gij zeker alle cadeautjes opendoen?´
´Ja.´
Gelukkig is moedertjelief niet zo dom als ze er misschien uitziet, maar je moet het hem nageven, eerlijk is hij wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten