zondag 11 mei 2014

Elke dag Moederdag

Al de hele week vroeg Diego om bij nonno te gaan slapen, tot huilen toe. Serieus, maandag barstte hij in tranen uit toen hij mij aan de schoolpoort zag staan. 
´Nee mama, jij moet mij niet komen halen! Nonno moet komen. Ik wil bij nonno slapen!!!´ Ontroostbaar was hij. Gisteren was hij niet meer te houden en stuiterde hij bijna 4 km ver om maar bij zijn nonno te geraken. 
Zo gebeurde het dus dat ik op moederdagochtend heerlijk uitsliep tot 11u. (Ja, dat lukt dus wel weer)
Hij was niet bijster enthousiast toen ik hem ging halen, maar uiteindelijk kreeg ik hem toch omgekocht met het vooruitzicht op een snoepje en een Disneyfilm overtuigd. 
De Disneyfilm werd verruild voor Baby Diego-filmpjes, het snoepje werd verruild voor letterkoekjes en zo zaten we samen in de zetel. Wat was hij klein. Wat IS hij nog klein, eigenlijk.
Laat ik dat goed onthouden: Grote broer is zelf nog maar een ukkie. Mijn ukkie.
Zus stampte erop los - ´He mama, zal ik jouw hartje ook sneller laten kloppen?´ - en ik besefte dat het vandaag de laatste Moederdag is met één kindje. Ik kneep nog maar eens in mijn jongetje zijn handje. Zo klein, al zal hij reusachtig lijken binnenkort. Maatje 104 tegenover maatje 50, dat wordt leuk. 
Wat hou ik toch van jou, lief, klein kleutertje van mij. De laatste Moederdag alleen, jongen, raar he?
Hoewel... Met zo een schat als jij, is het elke dag Moederdag voor mij. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten