dinsdag 19 maart 2013

Ouwvjou

Ik schreef al eerder dat mijn zoontje niet echt het toonbeeld van een voorbeeldig, lief kindje is als hij moe is. Vandaag was dat ook weer het geval. In het kwadraat van het kwadraat van het kwadraat.

Allereerst gingen we verven. Jippiejajee. Zoontje maakte een heus kunstwerk op zijn canvasdoek en liet ook de plaats op zijn handen en gezicht niet onbenut. Geen probleem, wassen we er straks wel weer af. Dat meneer liever een indiaantje bleef en daarom heel hard zou kunnen gaan spartelen bij het wassen van zijn gezicht, had ik voorzien. Dat hij daarom een penseel in mijn oog zou steken niet. AUW wat doet dat PIJNNNN! Niet voor niets vroegen collega´s mij of ik een oogonsteking had: mijn oog heeft de hele dag rood gezien, ik was net een vampier.

Ook het aankleden verliep weer licht dramatisch. Veel gehuil, haargetrek, bijna in de hoek staan, ´ik tel tot drie´, nog meer haargetrek, benen vastklemmen zodat ik zijn voeten door de pijpen krijg en vooral veel pogingen tot zen te blijven. Onnodig te zeggen dat mijn hartslag vertienvoudigd was toen we eenmaal klaar waren.
Maar mijn zoontje heeft de wonderlijke gave om me alles op slag te doen vergeten. Toen hij eindelijk rustig op schoot zat en bijna in slaap viel, hoorde ik een zacht mompelstemmetje dat ´ouwvjou´  zei. Mag ik even ervanuit gaan dat dat ´hou van jou´ betekent en mezelf heel gelukkig prijzen? Want het liefste kindje, dat is toevalliguiteraard de mijne.

2 opmerkingen: