donderdag 4 april 2013

Zoveel soorten ouders

Speeltuinen zijn de uitgelezen locatie voor observatie. Niks te enge gluurder, maar wat deskundigheid op een bepaald vakgebied begint bij goed vergelijkingsmateriaal.

Zo zag ik een moeder die elke pas die haar kind zette nauwgezet in de gaten hield en bij elke verkeerde stap een opmerking gaf. ´Nee! Niet doen! Pas op of we gaan naar huis, he!´ Dat zinnetje heb ik in tien minuten tijd zo´n twaalf keer gehoord.
Dan was er de moeder die zich liet slaan. Pets pets en het kind kreeg er nog een kusje bovenop. ´Ach lieve schat, je zal wel moe zijn.´ Ook toen het kind met zand en dennenappels naar zijn moeder begon te gooien gebeurde er niets anders dan wat lachen als een boer met kiespijn.
Een ander kind liep rond met snottebellen tot in zijn mond, terwijl zijn vader even verderop met zijn gsm bezig was. Pas toen het kind voor de derde keer met een smak van de schommel viel, keek hij op en liep met een slakkengang naar hem toe om te vragen ´Wat doe je nu?!´

Het zet toch aan het denken, zoveel verschillende ouders bij elkaar. Wat voor ouder ben ik?
Ben ik te streng? Of niet streng genoeg? Geef ik mijn kind genoeg aandacht, of net teveel?
Ik mag dan heel stoer doen over het feit dat ik geen perfecte moeder ben, stiekem wil ik dat eigenlijk wel heel graag zijn. Willen we dat niet allemaal?

En dan maal ik en maal ik en maal ik nog eens. De informatie in mijn hoofd wordt zo uitvergroot dat ik door het bos de bomen niet meer zie. Ben ik wel een goede moeder of voed ik mijn kind op tot mogelijk ongelukkige volwassene? Natuurlijk niet, besef ik een paar dagen later. Ik ben een lieve moeder, die op gezette tijden toch straf geeft als het nodig is. Maakt mij dat tot een competente, goede, lieve en gezellige moeder? Of tot een vervelende zaag? Of tot nog iets anders?
Ik denk teveel na. Veel te veel.

5 opmerkingen:

  1. Ik denk dat zolang wat jij doet goed voelt je het niet verkeerd doet..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lastig he. Iedereen doet het anders, en waarschijnlijk is het meestal gewoon wel goed genoeg en doet niemand het perfect. Helaas is het geen exacte wetenschap, opvoeden. Daarbij is ook elk kind weer eens anders en heeft andere aandacht en grenzen en weet ik wat nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat zolang je je kind liefde en geborgenheid geeft, je het super doet! Met hier en daar een correctie. Ik geloof in veel knuffels en kusjes. Maar ook in het vrijlaten, het vallen en opstaan wat bij die vrijheid komt kijken. (Uiteindelijk doe je het als ouder, als ze in de pubertijd zijn, toch nooit goed. haha.)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, te veel denken, jaaaa dat ken ik, dat heb ik ook hoor. Hoorde laatst van een kinderpsychologe dat ze nog nooit ouders had ontmoet die niet onzeker zijn over hoe ze hun kind opvoeden. Zij gaf mij de zin "good enough parenting" mee en dat is het ook. Als je het goed genoeg doet voor je kind en voor jezelf en de lat niet te hoog legt dan is het goed genoeg. Dat vond ik wel een goeie om te onthouden.

    En tja, al die verschillende type ouders in zoiets als een speeltuin, de loze dreigementen, het moedertje slaan of schoppen, het misdragen en daar niet op aangesproken worden, het doordrammen om hun zin te krijgen etc. etc., ik zit het ook altijd heerlijk te bestuderen allemaal en ik verbaas me er ook over. Ouders die alleen maar met hun telefoon bezig zijn, pffff.

    Maar goed, zij zullen van zichzelf toch vinden dat ze goed bezig zijn, goed genoeg, haha :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik denk dat iedere mama gewoon probeert haar best te doen. En je bent deels zelf een product van je opvoeding merk ik met de jaren. Af en toe doe je als moeder een uitschuiver (roep je bv.eens te hard), de andere dag voel je het aan als perfect. Alle dagen zijn ook niet hetzelfde en alle moeders zijn weer anders.

    BeantwoordenVerwijderen