Primeur

Mijn lieve nicht en neef gaven elkaar gisteren het jawoord.
Naar de plechtigheid op de gemeente nam ik Diego mee. Voor de zekerheid gingen er ook een paar boekjes van Dribbel en Nijntje mee, om hem zoet te houden. Dat deden ze ook, ware het niet dat hij bij de tekening van een aap mijn aandacht wou en door de hele zaal riep ´Mama, tijk (kijk), oe-oe!´ Net zolang tot ik aandacht toonde voor meneer aap en stiekem mijn hand voor zijn mond hield
Hij hield zich verder heel rustig, mijn kleine man. Flinke jongen.

´s Avonds was er een prachtig feest, met lekker eten en geweldige dansmuziek.
Toch zat ik soms in gedachten verdwaald aan onze tafel. Want Diego kon natuurlijk niet de hele avond mee feesten. Na een paar uur met de kindjes en de ballonnen te hebben gespeeld op het feest, moesten we hem naar mijn mama brengen. Hij was moe, natuurlijk. Zo´n bruiloft is vermoeiend, hoor! En zo bleef hij voor de eerste keer in zijn leventje ergens logeren. Bij nonno en nonna. Een primeur waar ik het best moeilijk mee had.
´Nu kun je morgen uitslapen,´ zei een andere nicht. Maar wat ik had voorspeld, bleek waarheid. Om kwart over 8 was ik wakker en zocht ik de kleine paar armen en benen rond mij. Maar die lagen in een ander bed, even verderop. Hup, opstaan, klaarmaken, eten. Of toch even blijven liggen?
Nee opstaan, HUP! Mijn kleine held gaan halen, want zo´n eerste keer uit logeren... hé, dat is toch niet niks!