23

´Jij bent groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk.´
In mijn jonge(re) jaren durfde ik al eens de Calimero uit te hangen. Wat wou ik graag groot zijn.
Ik wou langer opblijven, gaan werken, uitgaan, een tattoo. En vooral: huisje, vriendje, kindje.
Wat was er nou aan om klein te zijn als groot zijn zó leuk was?!

En toen, poef, was het ineens 27 juli 2013 en werd ik 23.
Gisteren stond ik nog in de rij om het eerste leerjaar binnen te stappen. Kreeg ik 10/10 op mijn eerste dictee. Antwoordde ik ´Doe maar mijn maat´ op de vraag of ik naar de grote of kleine wc moest.
Hoe kan ik nu al 23 zijn?!

Het uitgaan heb ik achter de rug en mis ik absoluut niet. Lang opblijven is nu eerder een probleem dan een zegen. Werken is een must. Tattoo nummer 3 staat op de planning.
En vooral: huisje, vriendje, kindje. Mijn leven, mijn ziel, mijn zaligheid.
Ik heb het er eigenlijk heel goed vanaf gebracht op die 23 jaar.

En als ik nu naar mijn liefste kindje kijk, denk ik: ´Ik ben groot en jij bent klein en dat is niet eerlijk!´
Want ook al is groot zijn heel fijn, klein zal ik nooit meer zijn.