Zo hoorde ik gisteren op de parking van de supermarkt een kindje huilen. Ik keek automatisch om en zag een man (de vader?) buiten aan een auto staan. In de auto, waarvan het raam gelukkig wel half open stond, zat een kindje van een maand of acht in de autostoel gegespt. Het zag er niet naar uit dat ze snel zouden vertrekken, mammalief stond waarschijnlijk boodschapjes te doen in de met airco verkoelde winkel.
En het kindje huilde maar en huilde maar. De man keek alsof hij zich geen raad wist en zich afvroeg hoe hij het kind toch zou kunnen laten stoppen met huilen.
Mijn haren sprongen al meteen overeind.
´Gaat de auto niet open?´ vroeg ik nog. Wist ik veel, misschien durfde hij het kind niet via het raam naar buiten te tillen? Moedertje had de sleutels misschien bij zich in de winkel. Ik stond al klaar om naar binnen te rennen en een koevoet te vragen voor de deur te openen (ja, zo een drama queen ben ik).
´Jawel hoor.´
JA.WEL.HOOR. Goed verstaan.
De auto ging best open, maar toch zat het kind in de snikhete auto. En dan niet snappen waarom hij huilde.
Ik zeg het jullie, sommige mensen zijn ongelooflijk. Onnodig te zeggen dat ik die koevoet bijna had gebruikt om op zijn hoofd te slaan. In plaats daarvan probeerde ik met een kalme stem de woorden ´Zou je dat kind er dan niet eens uithalen?´
Ohja. Daar had hij nog niet aan gedacht.
En raad eens: eenmaal de auto uit was het kind stil. Raar he?
Over supermarkten gesproken: een paar dagen geleden kwam er een oud vrouwtje naar me toe in de rij en fluisterde uit het niets in mijn oor: ´Een rosse kan niet crossen zonder er eentje te lossen´
Ligt het aan mij of is dat gewoon raar?
Wat een kordate aktie van je, goed hoor. En jaaa dat wat de vrouw fluisterde is inderdaad best raar, hahaha. :-)
BeantwoordenVerwijderen