woensdag 25 september 2013

Dag dag vader

Ik zie je in de spiegel,
dat ben ik. Niet helemaal,
maar voldoende om te weten
daar ben jij, je staart me aan.
Zoals altijd als een schim
kruip je langzaam langs me door
En ik roep het met mijn blik
Dag dag vader, loop nu door.
Maar gelukkig kan ik zweren
dat ik nooit zo worden zal
Jouw ogen zijn de mijne,
voor de rest niet anders dan
Uiterlijk, woorden misschien
maar mijn stem zal nooit zo luiden
als de duivel uit jouw ziel
als de tranen die we huilden
En ooit zal je niet meer praten
door de kieren in mijn hoofd
Dan hoef ik niet meer te roepen
Dag dag vader, loop nu door

2 opmerkingen:

  1. *slik* Het voelt bijna ongepast om bij dit stukje je blog binnen te komen vallen, maar wat is het sterk geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen