Sinds ik niet meer aan het werk ben, kan ik de dagen van de week niet meer uit elkaar houden.
Serieus, het lijkt wel een grote dagenbrei in mijn hoofd. Dinsdag is vrijdag en zondag is woensdag. Zoiets.
Vandaag was het zaterdag en besloten we naar de P.rimark te gaan.
Ik had beter moeten weten. Want raad eens: héél het mensenvolk besloot vandaag een zaterdagje te houden.
En zo belandde ik tegen wil en dank in de hel. Een hel van t-shirts met teveel kleuren, pinguintruien, broeken, pyjama´s, bh´s, lieflijke kinderkleertjes en afschuwelijke onesies - die mijn zusje ook nog eens durfde te kopen. Bah.
Tel daarbij een peutertje die per se een shirt van Angry Birds wil aantrekken (en dat heel duidelijk maakt) en de som is gemaakt. Net toen ik een hyperventilatieaanval voelde aankomen, besloot ik mijn lot een handje te helpen en hem het shirt gewoon aan te trekken. Kind blij, ik blij en sterretjes voor mijn ogen weg.
Toen bleek dat de rij naar de kassa minstens even lang was als de gemiddelde rij voor een concert van JT - én dat ik absurd veel foeilelijke versies van die onesies in de winkelzakken zag liggen - vroeg ik mijn lief mamaatje even een wafel te gaan nuttigen met het hoopje peuter dat nog overbleef van Diego. Arm kind, zo overdonderd door heel die scène van schreeuwerigheid.
Tot zover alles oké. Tot ik er op de parking achterkwam dat hij het shirtje nog aanhad. En dat ik hem na het shirtje nog even een portefeuille van een of andere superheld in zijn handen drukte, want daar konden zijn handjes net niet bij. Alles onder het motto: ´Zo, dat geven we dadelijk wel even aan de mevrouw he, zodat mama kan betalen.´ Die lag dus ook nog heerlijk onder in zijn buggy, onbetaald en met het prijskaartje er nog aan.
Ik was te beschaamd - en te bang voor nog een hinderlaag van mensen die op mijn voeten zouden trappen én voor een peutercrisis- om terug naar binnen te gaan en mijn fout toe te geven.
Het werd nog maar eens bevestigd: extreme druktes zijn niet goed voor mij.
Dat heet dan parenting fail. Ik ga me nu in mijn ketterhoekje verder zitten schamen.
Haha, de Primark, daar kun je in Nederland ook over de hoofden lopen en paniekaanvallen krijgen. Mijn god, toen ik er voor het eerst kwam ben ik na 10 minuten hysterisch de winkel uit gevlucht. Nooit in een weekend en nooit in een vakantie naar de Primark. Zelfs onder schooltijd is bijna niet te doen, sta je tussen alle mama's met enorme kinderwagens muurvast tussen de kinderkledingrekken!
BeantwoordenVerwijderenHaha ach dat kan iedereen overkomen hoor. Ik ken geen mama die kan zeggen mijn kind heeft nog nooit stiekem of gewoon per ogeluk wat meegenomen.
BeantwoordenVerwijderenHet is een hel die drukte in de Primark. Jammer want als je zoekt hebben ze leuke dingen maar die hele hysterie weerhoudt me altijd een beetje. Ik heb ooit eens per ongeluk een tijdschrift gestolen. Ik ben er gedachteloos al lezend de winkel mee uitgelopen achter mijn moeder aan.
BeantwoordenVerwijderen