Kennen jullie dat plekje, dat eenzame plekje waar je naartoe geduwd wordt als een ander meer ruimte dan jij blijkt nodig te hebben. Je voelt je teveel, al ben je je er maar half bewust van. Je hele lichaam, en dan vooral je rug, kaak en knieën, doen zo verrekte veel pijn doordat je zo wordt weggejaagd. Voeten trappen en tenen porren in je rug, zodat je bijna geen houvast meer hebt. Nog even en je valt in het ravijn.
En dat, lieve mensen, is mijn slaaphouding. En die lieve, poezelige voetjes en tenen, dat zijn die van mijn zoon terwijl hij slaapt. Ik neig deze nacht maar eens naar de andere kant van the masterbed met zoontjelief.
Papa kan ook best wat blauwe plekjes gebruiken, dat matcht zo mooi.
Hihi. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk ben wel eens in het bed van dochter gekropen (die had toen al een 2.00 meter bed... maar wel smal en hard..) toen ik het niet meer uithield... Papa's worden daar altijd nét iets minder snel wakker van!