Lijstjesmie

Als ik een woord moest kiezen dat me op het lijf geschreven was, zou het Lijstjesmie zijn.
Ik ben een Lijstjesmie, verslaafd aan lijstjes. Ik maak to-dolijstjes, boodschappenlijstjes, namenlijstjes, geboortelijstlijstjes, bloglijstjes en kinderlijstjes. Alles wat te maken heeft met Diego, en nu zusje S. (ik verklap lekker nog geen naam), schrijf ik zorgvuldig in de vele boeken die ik daarvoor gekocht heb.

Zo heb ik van Diego intussen 'Het negen maanden boek' van Pauline Oud, 'Baby's eerste levensjaar' van Winnie the Pooh, 'Mijn eerste vijf jaar' van Anne Geddes, 'Brabbels en uitspraken' van Pauline Oud en 'Mijn kind in lijstjes' van weetikniewie. Voor zus heb ik het eerste boek al aangeschaft (en al bijna half ingevuld, Gooohooodd wat gaat het snel) , de rest volgt ongetwijfeld. Nog op mijn lijstje (boekenwensenlijstje he, voor wie niet meer kan volgen): 'Mijn eerste jaar' en 'Mijn eerste vijf jaar' van Pauline Oud. En misschien nog 'Het crèche- en oppasboek. En 'Het grootouderboek', als ik hen zover krijg elke (on)benulligheid op te schrijven. Alles in tweevoud, natuurlijk: voor beide kinders hetzelfde. (ohja, en jaarlijks een  fotoalbum voor ieder kind. Mooie herinneren heb je nooit teveel, toch?)
Daarstraks vroeg ik me voor het eerst af wat ik na die eerste 5 jaar moet beginnen met mijn lijstjesdrang. Ik heb nog nooit een invulboek met als titel 'Mijn puber: de mooist momenten' in de rekken zien liggen.
Laat ik maar alvast op mijn lijstje zetten dat ik binnen 5 jaar een ton Post-its moet kopen. Je weet wel, voor het geval van bovenstaande (on)benulligheden in latere stadia van hun leven. Niet te missen natuurlijk. Post-its to the rescue: kwestie van het afkicken draaglijker te maken.