Het leed dat zieke kindjes heet

Ooit zei een hoogmoedig manspersoon (zonder kinderen) eens tegen me: 'Ik zou nog liever bevallen dan een ooronsteking te hebben'. Nou, ik zou hem graag de uitdaging laten aangaan. Jammer genoeg speelde zijn geslacht niet in mijn voordeel.

Maar goed, nu spreek ik mijn eigen punt een beetje tegen. Oorontstekingen doen natuurlijk enorm veel pijn. Voor volwassenen, dus laat staan hoe het voor een klein peutertje moet voelen.

Mijn kleine ventje is dus ziek. Koorts, hoesten alsof hij het elk moment gaat begeven, gorgelen, piepen, schreeuwen van de pijn en heel, heeeel veel gedragen willen worden, voornamelijk door mij.
Ik zou natuurlijk mezelf niet zijn als er niet ontelbare scenario's door mijn hoofd gegaan zouden zijn.
... Misschien krijgt hij tandjes. Oh nee, hij zal toch geen buikgriep hebben, want dat doet nu wel de ronde. Of misschien het RSV-virus. Nee nee nee, alsjeblieft niet. OH NEE misschien longontsteking!!!
Ik zeg het je, ik was al bijna onderweg naar de spoedafdeling.

Dan toch maar even eerst naar de kinderarts (met een bang hart, want was spoed toch niet een betere optie?) Het verdict: een zware verkoudheid en oorontsteking. Geen wonder dat hij zo afziet. Arm jongetje van me.

Ik zou zo opnieuw bevallen, als dat zijn (oor)pijn zou wegnemen. Mama's hebben nu eenmaal minder hoogmoed en meer 'Laat-me-jouw-pijn-AUB-kunnen-wegnemen-whatever-it-takes'-gevoel.