MIJN mama

Waar ik enkele maanden geleden nog een dreumesje had rondlopen die regelmatig deed alsof hij mama heus niet nodig had, zo heb ik nu een lekker menneke van 2jaareneenbeetje die mama adoreert.
Mama moet alles doen, moet overal mee naartoe, mag niet gaan werken en moet vooral ten alle tijden bij Diego blijven. Geeft papa mij een knuffel, dan volgt quasi huilend ´Nee, MIJN mama!´

Mensen waarschuwden me. ´Dat ga je op den duur ook vervelend vinden, hem de hele tijd rond je been.´ Ik geloofde hen niet. Huilen deed ik, als Diego me weer eens afwees.
´Nee, mama niet! WEG!´ kwam er vaak uit zijn mondje. Dan kon ik het aftrappen. Als ik hem wou knuffelen, sputterde hij meer dan eens tegen. Als ik hem wou troosten als hij zich pijn had gedaan, was ik vaak niet aan de orde. Hij moest vaak niks van me weten. ´Mama, NEE!´ Tijdens het dieptepunt presteerde hij het meer dan eens te beginnen schreeuwen/huilen als ik op de zetel ging zitten waar hij toevallig ook zat. Dan mocht ik niet op diezelfde zetel zitten, al was het aan het uiteinde.
En mensen maar zeggen dat jongens echt zulke mamakindjes zijn. Ja hoor, behalve die van mij.

En nu is het mama voor en mama na. Mama kusje, mama knuffel, mama pakken, mama spelen, mama zus, mama zo, mama alles en soms ook ´mama mijne pipi dinken´ met een vettig lachje erachteraan.
En weet je, ik heb gelijk gekregen. Wat nou vervelend?! Heerlijk vind ik het, zo´n plakjongetje aan mijn been. Voor je het weet gaan ze aan de vriendinnetjes, doen ze niks anders dan sms´en en is mama zoooo stom en ouderwets. Laat hem maar zo lang mogelijk rond mij hangen, dat mamakindje van mij.

Maar oké, als jullie aandringen, één dingetje dan: als er mensen zijn die in mijn plaats Diego´s pipi willen drinken, be my guest. €2.79 per glaasje, alstublieft dankuwel.