Ook Diego had ´echt´ vakantie. Een maand lang hoefde hij niet naar de opvang, kon hij elke dag lekker lang uitslapen (met ochtenden tot wel 10u15. Hurray, we hebben een langslapertje!) en deden we alles lekker op ´t gemak.
Maarrr... Aan alle sprookjes komt een eind, helaas. Het bouwverlof is afgelopen en ik had gisteren en vandaag ´de vroege´. Diego moest dus weer om 5u45 met mama uit de veren, want papa is nóg vroeger het huis uit. Van het ene extreme in het ander scheelt dat 4,5 uur slaap voor onze schone slaper. En jongens, we hebben het geweten, want naast een schone en een lange slaper is hij ook een chagrijn als hij moe is. (maarja, wie niet, hé?). Doe die 4,5 uur maal twee dagen en Diego miste zo´n neger uur slaap. Het is dan ook niet moeilijk dat er hier een doodvermoeid, ogenwrijvend en stikchagrijnigmaartochheelzielig peutertje rondliep de laatste twee dagen. Arm knulletje. Mijn moederhart brak bij het zien van dat hoopje vermoeidheid. Troosten en sussen hielp niet elke keer, daar werd hij vaak nog ellendiger van. Na een hele rits huilbuien (ook een paar van mama, we lieten samen lekker onze vermoeide tranen lopen), mislukte slaapinhaalpogingen overdag, veel gezeur, gejengel en hangerigheid, gaf hij de strijd op. Zodra zijn hoofd zijn kussen raakte, lag hij al in dromenland.
Morgen kan je uitslapen, mannetje. Slaap lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten