Guppies

In een ver verleden ben ik er een aantal keer in geslaagd onze vissen te vermoorden met teveel lekkere hapjes. Ze vraten zich zo vol dat ze gewoon ontplofte of een hartaanval kregen door overvoeding, arme vetzakjes. Vriendlief heeft het me nog steeds niet vergeven.

Vandaag reden we langs de dierenspeciaalzaak. Ik besloot het erop te wagen.
´Diego, wil je graag een schildpadje? Of een visje misschien?´
Zijn antwoord (´Nee, dolfijn!´ ) interpreteerde ik als een blije jaaaaa!
Zo´n enthousiasme kon Vriendlief natuurlijk niet negeren en dus gingen we linea recta de winkel binnen.
Na een half uur vertraging bij de konijnen, chinchilla´s, cavia´s en parkieten (´Mama, ikke aaien!´)  kwamen we aan bij de visjes. Diego koos twee guppietjes, mini-visjes met stralende kleuren. Past goed bij ons interieur, zal hij gedacht hebben
´Joepie visje, joepie visje, joepie visje!´ zong hij de hele weg naar huis. Heerlijk!
Het vissenvoer hield Vriendlief stiekem bij me weg, zelfs na een aantal verwoede pogingen hem te overtuigen van mijn verworven deskundigheid en ´less is more´-aanpak.
Hij heeft het me nog steeds niet vergeven.