maandag 6 januari 2014

De 1e schooldag

2u38: Oh nee he, ik heb me verslapen, Diego gaat niet op tijd op school zijn, och nee het is pas zijn eerste dagje, wat ben ik voor ontaarde moeder, oh nee toch, hoe kan ik toch... Oh, het is pas twintig voor drie.
3u24: Oh nee, nu heb ik me echt wel verslapen! Die stomme wekker ook he bah bah bah... Oh, 't is nog steeds nacht.
5u19: Niet weer he, ik wil slapen!
7u10: ik probeer onopgemerkt het bed te verlaten, maar aangezien Diego zowat op me ligt tijdens het slapen, mislukt mijn poging grandioos. Mama wakker, Diego wakker. Jammer, hij mocht nog even blijven liggen.
7u20: ontbijten met hyperactieve peuter die naar school en Juultje wil.
7u45: onderhandelen over outfit. Het wordt de groene broek en de grijze trui met kikker, matching!
8u: ' Mama, kom mee voetballen.'
8u25: ' Nee mama, niet te voet, ik wil met de auto!' Niks van, school is amper 10 minuten wandelen en het is heerlijk weer. Hup met die voetjes.
8u45: TRRIIIIINNNNGGGG. Mama's en papa's mogen nog even mee naar binnen en ik zie mijn intussen kleutertje al zijn eerste ontdekkingsreis in de klas beginnen.
9u: Mama's en papa's moeten naar huis Ik vertel Diego dat hij nu even bij de juf en de kindjes mag blijven en dat ik hem straks weer kom halen. Zijn lipje trekt hartbrekend naar beneden en de sirene begint te loeien 'Weeehhhh, jij moet ook hier blijven, mama.' Juf neemt hem op de arm en maant me naar buiten. Slik... Krop in de keel en waterige oogjes. Ik wil hem niet achterlaten.
10u: Mijn moeder had verteld dat ik zou genieten van mijn hervonden vrije tijd, maar bah. Ik klink nu vast als een enorme saaizak - wat ik heus niet ben - maar ik vind er nu al niks meer aan.
!2u15: Het leek wel eeuwen te duren, maar we mogen hem eindelijk gaan halen. Fier loopt hij naar buiten, zonder een traan, en loopt op ons af. 'Kijk, ik heb gedaan met school. Dag fuffrjouw.'

Ik had een hoopje vermoeidheid verwacht, maar hij was springlevend. Na thuis samen gespeeld te hebben, naar de bibliotheek en speeltuin geweest te zijn en thuis nog de wildebras te hebben uitgehangen, lag hij om 18u30 in dromenland, nog voor hij kon vragen 'Mama, kom mij nog een kusje geven appeliefff.'

En nu hij in bed ligt besef ik dat ik heel diep in mijn achterhoofd het gevoel had dat het hele Diego-voor-een-paar-uur-missen eenmalig was, maar morgen moet hij terug. En overmorgen. En de dag daarop. En de komende 16 jaar ook nog. Ik lig nu dus effe flink te balen. Loslaten is moeilijk, of wat zeiden ze ook weer?

5 opmerkingen:

  1. Haha, ach gossie. Het is altijd even moeilijk om je kind huilend te moeten achterlaten maar vaak is het met een paar minuutjes over. Als je ziet en merkt dat hij het naar zijn zin heeft op school dan voel jij je snel ook weer beter. Sterkte nog even ermee!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O, sterkte jij! Maar hij gaat zich er wel vermaken zo te lezen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Arme jij ;)
    Komt wel goed met 'm, zeker weten!
    ....
    Nou alleen mama nog :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ooo, dat komt goed. Het is altijd even wennen maar snel zul je zien dat hij het naar zijn zin gaat krijgen. Over een maandje moet mijn jongste ook beginnen.

    BeantwoordenVerwijderen