Kinderen zijn als pannenkoeken,...

...de eerste mislukt altijd.
Ik lachte eens goed met deze smakelijke vergelijking, maar als je er goed over nadenkt zit er wel een kern van waarheid in. Niet dat mijn kind aangebrand en half aan flarden is, maar net als bij de pannenkoekenpan het geval is, zijn ook ouders niet altijd voldoende warmgedraaid bij hun eerste kind. We weten eigenlijk niet waar we aan beginnen. Iedereen kon prima opvoeden, tot die kinders er kwamen.

Voor mij is moederschap een leerproces en ik moet zeggen dat ik in de 2.5 jaar dat ik moeder ben al heel veel bijgeleerd heb. Mijn engelengeduld zat niet als standaardoptie bij de geboorte, maar kwam geleidelijk aan, mijn inzicht in het kinderbrein evenzo.
Ik kan dus zeggen dat ik een pro ben geworden in het mezelf zeer rustig houden en kind proberen te kalmeren bij driftbuiten (en die zijn er jongens, tot mijn haren er recht van gaan staan). Wat heb je er ook aan als je jezelf gaat opfokken? Kind kwaad, jij kwaad, niet goed voor het hart hoor.
Maar toch... Er is nog een ding waar ik aan moet werken: mijn oerkreten bij ochtendhumeur.
Ik merk dat zoontjelief feilloos weet wanneer hij mij het best op de kast krijgt. 's Morgens vroeg dus.
Is het nu dat hij om 5u30 in mijn oor ligt te krijsen dat hij naar beneden wilt, dat hij uit woede heel de tafel met 1 armzwier leegruimt, de vuilbak tegen de grond duwt, in de zetels gaat bijten of zich simpelweg tegen de grond smijt en begint te stampen en schreeuwen als een speenvarkentje omdat ik de verkeerde broek/sokken/schoenen/jas bij heb. De eerste paar keer kan ik nog aan. Maar als hij voor de vierde keer in een ochtend tijd mijn hersens laat knetteren met zijn geschreeuw, dan lijk ik ineens echt terug op de aap waarvan wij afstammen en kan er al eens een loeiharde 'AAARGHH' uit mij vliegen. Kind schrikt zich rot, wat is dat nu voor een geluid dat uit mama kwam? Ik schrik mezelf ook rot, want die kreten voel ik meestal niet echt aankomen. Helpt trouwens geenszins, aangezien ik niks zinnigs roep en kind waarschijnlijk gewoon denkt dat ik een grappig beest nadoe.

Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.
Moederschap is een leerproces. Ik kom er wel.

Als ik dat maar genoeg herhaal, komt het wel goed. Gelukkig kunnen alle pannenkoeken, incluis de eerste, lukken. Als we maar genoeg bloed, zweet en tranen erin stoppen. En he, eigenlijk heb ik hier de best gelukte pannenkoek van de wereld, hoor. Soms heeft hij gewoon wat meer suiker nodig..